O nas
Szpital Świętej Elżbiety w Katowicach ma korzenie sięgające 1870 roku. Dziś to ważna placówka opieki zdrowotnej w Katowicach, kontynuująca misję opieki nad pacjentami i działająca w ramach
Grupy American Heart of Poland.
Historia szpitala
Pierwsze Elżbietanki – siostry ze zgromadzenia św. Elżbiety dotarły do Katowic 1870 roku. Ks. Wiktor Schmidt, proboszcz parafii Najświętszej Maryi Panny, zwrócił się z prośbą do s. Marii Merkert, przełożonej generalnej Szarych Sióstr św. Elżbiety w Nysie, prosząc o dwie siostry, co było powszechną praktyką przy zakładaniu nowych placówek zakonnych. Siostry przybyły do Katowic w 1870 roku, a już w 1883 roku zamieszkały we własnym domu przy ówczesnej ulicy Friedrichstrasse (obecnie ulica Warszawska). Zamieszkało tam siedem sióstr, a kilka pokoi przystosowano do pielęgnacji chorych. W wyniku epidemii siostry otworzyły pierwszą ochronkę, a drugą już w 1895 roku, do opieki nad dziećmi. Z powodu wzrostu zachorowań siostry postanowiły otworzyć własny szpital, który spełniałby oczekiwania mieszkańców Katowic.
Lat działaności
Personelu medycznego
Pierwsze Elżbietanki – siostry ze zgromadzenia św. Elżbiety dotarły do Katowic 1870 roku. Ks. Wiktor Schmidt, proboszcz parafii Najświętszej Maryi Panny, zwrócił się z prośbą do s. Marii Merkert, przełożonej generalnej Szarych Sióstr św. Elżbiety w Nysie, prosząc o dwie siostry, co było powszechną praktyką przy zakładaniu nowych placówek zakonnych. Siostry przybyły do Katowic w 1870 roku, a już w 1883 roku zamieszkały we własnym domu przy ówczesnej ulicy Friedrichstrasse (obecnie ulica Warszawska). Zamieszkało tam siedem sióstr, a kilka pokoi przystosowano do pielęgnacji chorych. W wyniku epidemii siostry otworzyły pierwszą ochronkę, a drugą już w 1895 roku, do opieki nad dziećmi. Z powodu wzrostu zachorowań siostry postanowiły otworzyć własny szpital, który spełniałby oczekiwania mieszkańców Katowic.
18 kwietnia 1896 został poświęcony kamień węgielny pod nowy budynek. Zaprojektowanie budynku siostry powierzyły diecezjalnemu architektowi z Wrocławia Józefowi Ebersowi, a prace budowlane prowadziła firma Ericha Kaila, stroną administracyjną zarządzania Szpitalem zajęła się s. Fabiana Dietrich, pierwsza przełożona domu w Katowicach. Siostry borykały się cały czas z problemami finansowymi. Długi z powodu zaciągniętych kredytów wynosiły w 1932 roku - 220 tys. zł. Po niespełna dwóch latach neogotycki budynek był gotowy. Został poświęcony 25 listopada 1897. Szpital dysponował 108 łóżkami. Lekarzem naczelnym został dr Maksymilian Kuntze. W skład personelu weszło dziewięciu lekarzy i dwadzieścia trzy siostry, które pełniły funkcje pielęgniarskie, administracyjne i gospodarcze.
Siostry cieszyły się dużą popularnością ze względu na swe zaangażowanie w opiece nad chorymi.
W 1905 roku klasztor oraz szpital zostały rozbudowane. Projekt stworzył Herman Kustosch. Rok później zaczęły się prace nad podłączeniem do kanalizacji i wodociągu, uruchomiono także elektryczną pralnie. W 1905 roku, w miejscu starego domu, siostry zbudowały nowy, w którym znalazła miejsce szkoła robot ręcznych dla dziewcząt, ochronka, internat dla dziewcząt, mieszkanie dla lekarza i klinika.
Okres I Wojny Światowej
W czasie pierwszej wojny światowej Szpital pełnił funkcje szpitala wojskowego, zwanego lazaretem. Miasto wynajęło 75 łóżek dla rannych wojskowych, ale już w 1916 roku w szpitalu było miejsce dla 140 chorych. Szpital pełnił też ważną rolę podczas III powstania śląskiego. Szpital zajmowali Niemcy, a lekarzem naczelnym był dr Kuntze, niemieckiego pochodzenia. Z powodu obecności Niemców budynek został ostrzelany. W 1929 roku dr Kuntze ustąpił ze stanowiska, a jego miejsce zajął dr Władysław Kowalski (1930-51).
Okres II Wojny Światowej
W 1939 roku siostry poczyniły przygotowania do zbliżającej się wojny. Zbierały leki, materiały opatrunkowe i żywność. Przygotowano 100 dodatkowych sienników, większą ilość bielizny i sprzętu ratowniczego. Lekarzom wstrzymano urlopy. 31 sierpnia w lecznicy pozostało trzydziestu (z dwustu) najciężej chorych. W nocy 1 września ze szpitala odeszli lekarze i kapelan. W szpitalu pozostały same siostry, ale dołączyła do nich dr Jadwiga Gabszewicz - okulistka. Razem z s. Damianą Półrolniczak wykonywała operacje i cięższe opatrunki, resztą chorych i rannych zajmowały się siostry. Siostry leczyły Niemców na pierwszym piętrze, kobiety na drugim, a na trzecim polskich wojskowych i harcerzy, niejednokrotnie ratując im życie w tajemnicy przed okupantem.
8 września 1939 do pomocy zgłosił się dr Stanisław Stach - chirurg z Sosnowca, który dokonywał najpilniejszych operacji i zabiegów. Szpital podczas wojny był centralnym szpitalem wojskowym w regencji katowickiej, a 1 lutego 1941 dom prowincjalny został przejęty przez Hauptreuhandstelle - Ost. -Treuhandstelle Kattowitz, na mocy rozporządzenia o opiekowaniu się polskim majątkiem. 14 stycznia 1945 Niemcy nakazali ewakuację szpitala, żołnierze Wermachtu przetransportowali chorych do Legnicy. Następnego dnia siostry dostały nakaz spakowania sprzętu oraz z lekarzami i wojskiem miały się przenieść do Legnicy. Do Legnicy pojechało 20 sióstr, które zajmowały się rannymi. W szpitalu w Katowicach zostało jednak czterech oficerów i trzech żołnierzy niemieckich. Ci jednak uciekli nocą 25 stycznia. Od razu siostry przyjęły do opustoszałego budynku szpitala dziewiętnastu polskich uchodźców.
Okres po II Wojnie Światowej
Już 5 kwietnia 1945 pracę dyrektora i lekarza naczelnego objął dr Stefan Kwaśniewski. 17 kwietnia wybrano z powrotem zarząd Szpitala. 15 kwietnia 1947 do Szpitala trafił bp Stanisław Adamski, dotknięty paraliżem. 18 listopada 1948 Zakład św. Elżbiety stał się szpitalem publicznym.
1 października 1949 wszystkie szpitale zakonne, w tym Szpital św. Elżbiety, został przejęty przez państwo. Siostry przestały mieć prawa do lecznicy. Zmieniono także nazwę szpitala z zakładu św. Elżbiety na Szpital Miejski nr 2. Szpital działał jednak nieprzerwanie do 1987 roku, kiedy to wszystkie oddziały zostały przeniesione do innych placówek, razem z lekarzami oraz siostrami pracującymi na tych oddziałach. Rozpoczął się remont szpitala, który trwał około 10 lat.
W 1991 roku władze zakonne doszły do porozumienia z urzędem miejskim w Katowicach i odzyskały wszystkie zabrane przez władzę prawa do budynków i zakładu leczniczego. 6 września 1996 przyjęto pierwszych pacjentów w Szpitalu św. Elżbiety na oddziałach chirurgicznym i wewnętrznym. Szpital działa do dnia dzisiejszego jako Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Szpital im. Św. Elżbiety.
pacjentów rocznie w
Grupie American Heart of Poland
50 000+
hospitalizacji rocznie
w Grupie AHP
150+
Lat doświadczenia Szpitala św. Elżbiety w Katowicach
10+
Oddziałów w Szpitalu św. Elżbiety w Katowicach
Szpital posiada
Izba Przyjęć
Oddział Chorób Wewnętrznych
Oddział Chirurgii Ogólnej
Blok Operacyjny
Lekarz Podstawowej Opieki Zdrowotnej
Poradnie Wielospecjalistyczne:
poradnia chirurgii ogólnej (finansowana przez NFZ), poradnia lekarza rodzinnego (finansowana przez NFZ)
Laboratorium
Wykonujemy badania diagnostyczne z dziedziny mikrobiologii, serologii, hematologii, koagulologii, biochemii, immunochemii oraz diagnostykę COVID-19
Szczegółowa oferta badań oraz cennik dostępny jest w Punkcie Pobrań.
Pracownia Endoskopowa
Pracownia RTG
Pracownia Tomografii Komputerowej
Dział Farmacji Szpitalnej
Wykwalifikowany personel
Nasza placówka gromadzi specjalistów z różnych dziedzin medycyny, którzy łączą bogate doświadczenie z pasją do pomagania.
Wysoka jakość diagnostyki leczenia
Nasz szpital gwarantuje najwyższą jakość diagnostyki leczenia, łącząc nowoczesne technologie i doświadczenie specjalistów.
Specjalistyczna wiedza
Nasz zespół składa się z wybitnych ekspertów w swoich dziedzinach, którzy nieustannie podnoszą swoje kwalifikacje i śledzą najnowsze osiągnięcia medycyny.